เสียงสะท้อน เพื่อก่อให้เกิดการแก้ไข ปรับเปลี่ยน
ความแตกต่างระหว่างประเทศด้อยพัฒนา กับประเทศที่
พัฒนาสูงสุดแล้ว ไม่ได้อยู่ที่ความเก่าแก่ของอารยธรรมของประเทศนั้นๆ
สามารถดูได้จากประเทศอย่างอินเดีย อียิปต์
ซึ่งมีอารยธรรม มานานกว่า 2000 ปีแต่ก็ยังยากจน
ในขณะเดียวกัน คานาดา ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์
ที่เคยเป็นประเทศเล็กๆ ไม่มีศักยภาพเมื่อ150 ปีที่แล้ว แต่วันนี้กลับพัฒนาจนกลายเป็นประเทศพัฒนาร่ำรวยได้
และความแตกต่างระหว่างประเทศเจริญแล้วที่ร่ำรวย กับประเทศด้อยพัฒนาที่ยากจน ก็ดูเหมือนไม่ได้อยู่ที่ทรัพยากรของประเทศอีกนั่นล่ะ
ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีพื้นที่ทำกินน้อยมาก 80% ของพื้นที่เป็นภูเขา ไม่เหมาะในการทำเกษรตรกรรม
แต่ญี่ปุ่นกลับเป็นประเทศที่ส่งออกสินค้าการเกษตรที่สำคัญของโลก
และยังเป็นเหมือนโรงงานกลางที่รับเอาวัตถุดิบจากที่ต่างๆของโลกมาผันเป็นสินค้าส่งออกกลับไปทั่วโลก
อีกตัวอย่างคือสวิสเซอร์แลนด์ ที่ไม่มีการทำไร่โกโก้เลย แต่กลับเป็นประเทศที่ขึ้นชื่อด้านการทำช็อคโกแล็ตของโลก
ทั้งๆที่พื้นที่ๆทำการเกษตรมีอยู่เล็กมากๆ และอากาศหนาวจัดจนทำการเกษตรได้เพียง 4 เดือนใน 1 ปี
และสวิสเซอร์แลนด์ยังนำเอาความมีระบบระเบียบของคนและบ้านเมืองมาใช้ประโยชน์ จนได้รับการยอมรับให้เป็นธนาคารของโลก
นักบริหารจากประเทศที่เจริญแล้วยืนยันกับคู่ค้าของเขาในประเทศที่ด้อยพัฒนาว่า ไม่เห็นมีความแตกต่างด้านสติปัญญาของแรงงานเลย
สีผิว และ เผ่าพันธุ์ก็ไม่ใช่เหตุผลอีกแหละ เพราะเมื่อแรงงานที่เคยขี้เกียจในประเทศของตนย้ายไปอยู่
และหากินในประเทศที่เจริญแล้วกลับกลายเป็นแรงงานที่ขยันด้วยซ้ำไป
แล้วอะไรที่ทำให้แตกต่าง ?
สิ่งที่แตกต่างคือ ทัศนคติ ที่ฝังรากลึกมานานปีผ่านระบบการศึกษา และการอบรมปลูกฝัง
จากการวิเคราะห์พฤติกรรมของคนในประเทศพัฒนาแล้ว พบว่าคนส่วนใหญ่ดำเนินชีวิตอยู่บนหลักปรัชญาเหล่านี้
- ใช้จริยธรรมนำทางชีวิต (Ethics as the basic principle)
- ความซื่อสัตย์ (Integrity)
- ความรับผิดชอบในบทบาท หน้าที่ (Responsibility)
- การเคารพต่อกฏระเบียบ (Respect to the law and rules)
- การเคารพต่อสิทธิของผู้อื่น (Respect to the rights of other citizens)
- ความรักในงาน (Work Loving)
- ความสนใจในการอดออมและลงทุน (Strive for saving and investment)
- แรงผลักดันสูง สู่ความเป็นที่หนึ่ง ( Will of super action)
- การตรงต่อเวลา (Punctuality)
ในประเทศด้อยพัฒนา มีคนเพียงจำนวนน้อยที่ใช้หลักปรัชญาเหล่านี้ในการดำเนินชีวิต
ประเทศเรายังไม่เป็นประเทศพัฒนา ไม่ใช่เพราะเราขาดทรัพยากร หรือมีภัยธรรมชาติเป็นปัญหา
แต่เรายังไม่พัฒนาไปได้ดีกว่านี้ เพราะเราขาดทัศนคติ และแรงผลักดันที่สอดคล้องไปตามหลักปรัชญาการดำเนินชีวิตที่กล่าวมาแล้ว
และถ้าคุณไม่ได้อ่านเมล์นี้
คุณจะไม่ถูกสาปแช่งใดๆ
คุณจะไม่ล้มป่วย
คุณจะไม่ทะเลาะกับแฟน
คุณจะไม่ถูกไล่ออกจากงาน
แต่ถ้าคุณรักประเทศไทย และอยากเห็นประเทศของเราเปลี่ยนเป็นประเทศพัฒนาเต็มขั้น
เริ่มที่ตัวคุณเอง พัฒนาสังคมใกล้ตัวคุณ ในบ้าน ที่ทำงาน
และอย่าลืมช่วยกันส่งข้อความนี้ต่อให้คนรอบข้างคุณให้มากที่สุด
หวังว่าจะได้เป็นส่วนช่วยผลักดันให้คนไทยลุกขึ้นคิด วิเคราะห์พฤติกรรมการใช้ชีวิตของเราเพื่อนำประเทศไทยไปสู่
การแก้ไข ปรับเปลี่ยน และพัฒนาเต็มขั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น